kiedy używamy I am a kiedy samego I ?

Na mój, jeszcze laicki , angielski afraid funkcjonuje tylko jako przymiotnik i nie ma od niego czasownika.Tak jak jest w polskim: "bać się" i "bojący się" .W angielskim aby wyrazić że się boję, muszę powiedzieć: I'm afraid.Tak to rozumiem.

Moja wypowiedź po angielsku wg googla:
On my more secular English, "afraid" functions only as an adjective and not have him czasownika. As it is in Polish, "fear" and "afraid of". In the English to express that I was afraid, I must say: "I'm afraid ".So I understand.

Mój komentaż do tłumaczenia googla: moje "Muszę powiedzieć" googl tłumaczy na "I must say" zamiast instynktownie: "I must to say".Ale pewnie reguluje to jakaś zasada> Proszę o jakąś uwagę.

Twoje pytanie jest dość ogólne, stąd trudno na nie precyzyjnie odpowiedzieć. Aby konkretnie odpowiedzieć należałoby odnieść się do wielu różnych aspektów gramatyki.

Jeśli chodzi o bardzo ogólną zasadę, to napisał o niej robert87. 'am' to forma czasownika 'to be' (odmieniana przez osoby) używana w Present Continuous. Przykładowo:

I'm reading a book - teraz czytam książkę. Używamy Present Continuous z I'm (konstrukcja: I + am + czasownik z końcówką ing)

I read a book every Saturday evening - w każdy sobotni wieczór czytam książkę. W takim przypadku używamy Present Simple, w którym konstrukcja jest: I + forma podstawowa czasownika.


Z drugiej strony można się zastanowić nad takimi przykładami:

I look angry - wyglądam na rozzłoszczoną
I'm angry - jestem rozzłoszczona

W pierwszym przypadku mamy czasownik look, w drugim zdaniu czasownikiem jest właśnie am.


W angielskim nie zawsze można wszystko tłumaczyć dosłownie. Dotyczy to też I'm. Tłumaczenie dosłowne na polskim 'ja jestem' przeważnie zabrzmi dziwnie.

i urzywamy kiedy określamy ja a i'm kiedy muwisz ja jestem

Nie zmieściło się w komentarzu :)
@Barbara.m
Podobnej odpowiedzi udzielił robert87 i only napisał/a, że nie o to mu/jej chodziło: "ale np. mówimy I'm afraid of i dlaczego tutaj dajemy I'm, a nie I? na polski nie da się tego przetłumaczyć. ja jestem bojąca się.". Nie ma tu odniesienia do czasu Continuous, problemem dla only jest natomiast, jak rozumiem, to, że po polsku jest "ja boję się" a po angielsku jeszcze pojawia się słówko "jestem" - co wytłumaczyłem :).

"W angielskim nie zawsze można wszystko tłumaczyć dosłownie. Dotyczy to też I'm. Tłumaczenie dosłowne na polskim 'ja jestem' przeważnie zabrzmi dziwnie (jak chociażby w podanym przeze mnie przykładzie z czytaniem książki :-) )."
No, właśnie. Tutaj wrzucasz oba "to be" do jednego worka :). Pierwsze dwa zdania są ok., ale dalej już gorzej. W Twoim przykładzie z czytaniem książki nie chodzi o to, że tłumaczenie dosłowne "I'm" 'zabrzmi dziwnie', bo tego się po prostu tak nie tłumaczy, gdyż jest to czasownik posiłkowy. To samo dotyczy drugiego czasownika posiłkowego "have" w zdaniach Present Perfect, np. "I have worked", gdzie "have" nie tłumaczymy jako "mam" nie dlatego, że "to zabrzmi dziwnie", tylko dlatego, że to zupełnie inny czasownik, służący do tworzenia czasów Perfect.
Po "I" czasownik jest w formie odmienionej, tak jak napisałem. To, że ma formę taką samą, jak bezokolicznik bez "to", to nie znaczy, że nim jest. Podobnie - czasowniki regularne mają końcówkę 'ed' w Past Simple i Past Participle, co nie znaczy, że możemy powiedzieć, że w zdaniu "I worked" czasownik "worked" to Past Participle (bo ma taką samą formę). Bezokolicznik jest wtedy bezokolicznikiem, kiedy występuje w zdaniu jako bezokolicznik.
Pozdrawiam :).